Apostołka Meksyku

Lądując w 1519 roku na wybrzeżu późniejszego Meksyku, konkwistador Hernán Cortés rozpoczął proces podporządkowywania tych ziem Hiszpanii. Panujący tu dotychczas Aztekowie stawili opór, jednak ich potęga militarna, zapewniająca im dotąd przewagę nad sąsiadami, okazała się zbyt mała, by mogli oprzeć się sile kilkuset uzbrojonych po zęby kolonizatorów, wspieranych przez niektóre plemiona.

W ciągu kilku lat Hiszpanom udało się zająć cały Meksyk, nie byli jednak w stanie zaszczepić wśród ludów tubylczych wiary w Jezusa Chrystusa. Sprowadzeni z Europy misjonarze nie umieli trafić do sumień Azteków. Na pewno nie sprzyjała temu także wzajemna nieufność – następstwo zakończonej wojny oraz nadużycia czynione przez białych awanturników, lekceważących sobie zalecenia Kościoła oraz króla Hiszpanii i gwałcących prawa Indian. Przez pierwsze 10 lat od zdobycia azteckiej twierdzy Tlatelolco (obecnie wchodzi w skład miasta Meksyk), tylko nieliczni tubylcy przyjęli Chrzest Święty. W tym momencie zainterweniowała Matka Boża.

Maryja, tak jak czynił Pan Jezus, na narzędzie spełnienia Swej woli wybrała biednego, prostego indiańskiego chłopa, który jako jeden z pierwszych przyjął chrzest (około 1524 roku). Jego ogromną zaletą była żywa wiara, prosta jak u dzieci i – jak u dzieci – szczera.

Gdy 9 grudnia 1531 roku Juan Diego szedł na poranne nabożeństwo do jednego z kościołów na terenie miasta Tenochtitlán (obecnie Meksyk), przechodząc u stóp wzgórza Tepeyac, usłyszał piękny śpiew ptaków i nawoływanie. Uroczo brzmiący głos dziewczęcy wołał doń pieszczotliwie: Juanito! Gdy wyszedł wyżej, ujrzał młodą dziewczynę, która wyjawiła mu, że jest Bogarodzicą. Nakazała mężczyźnie, aby udał się do biskupa Meksyku Juana de Zumárragi, franciszkanina, i poinformował go, iż życzeniem Matki Bożej jest, aby na wzgórzu Tepeyac stanęła świątynia.

Indianin poszedł prosto do siedziby biskupa i przedstawił mu żądanie Przeczystej Dziewicy. Zaskoczony hierarcha nie uwierzył. Sytuacja powtórzyła się nazajutrz. Wreszcie za trzecim razem Maryja dała Juanowi Diego znak, którego domagał się ordynariusz na dowód prawdziwości objawienia. Dwunastego grudnia Indianin poniósł do Tenochtitlán zawinięte w indiański płaszcz, zwany tilmą, zerwane na wzgórzu naręcza róż. Dodajmy, że o tej porze roku na terenach Meksyku kwiaty nie kwitły. Gdy Indianin rozłożył tilmę, róże wypadły, a oczom Juana de Zumárragi i osób mu towarzyszących ukazał się utrwalony na materiale obraz Niepokalanej.

Długo można by opowiadać o cudownym wizerunku z Guadalupe, powstałym w nadprzyrodzony sposób, bez użycia farb, na płaszczu z materiału mogącego w normalnych warunkach przetrwać zaledwie kilkadziesiąt lat, a mimo to do dziś pozostającego w świetnym stanie, oraz o utrwalonej w oczach Maryi scenie przekazania biskupowi róż. To kody dla nas. Przy ich pomocy możemy podbudowywać osobistą wiarę w erze sceptycyzmu i kultu nauk przyrodniczych. Dla Azteków ukazanie się Maryi nie triumfującym Hiszpanom, lecz jednemu spośród nich, było wielkim znakiem ze strony Nieba i dowartościowaniem Indian. Wymowny był dla nich także fakt, że Bogarodzica zdeptała głowę węża, a przecież do tej pory czcili upierzonego gada o imieniu Tezcatlipoca – jako łaknące krwawych ofiar bóstwo.

Objawienie z Guadalupe stało się punktem przełomowym w misji nawracania Indian Meksyku. Przez kilka kolejnych lat miejscowi kapłani mieli pełne ręce roboty. Chrzcili wiernych tysiącami. Do 1538 roku, jak zanotował ówczesny kronikarz, nawróciło się około 9 milionów Indian.

Podbudowani przykładem cudu, jaki Matka Boża uczyniła w Meksyku przed prawie pięcioma wiekami, pragniemy prosić Ją o pomoc w odmienieniu współczesnego świata.

Niestety, dziś miliony nie tylko pogan, ale także potomków chrześcijan odrzucają Boga, lekceważą Jego prawa. Pod pozorem korzystania z wolności, wykuwają dla siebie kajdany nałogów i innych zniewoleń. Odrzucając Boga w doczesności, wybierają piekło po śmierci.

Módlmy się do Matki Bożej z Guadalupe, by uprosiła u Pana Jezusa triumf wiary na świecie, a przede wszystkim w Polsce. Czyńmy to z tym większą ufnością, że 3 maja 1953 roku kardynał Miranda y Gomez, ówczesny prymas Meksyku, na prośbę polskiego episkopatu w opiekę Matki Bożej z Guadalupe oddał Polskę.

Litania do Matki Bożej z Guadalupe

Kyrie eleison. Chryste eleison. Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas.
Chryste, wysłuchaj nas.

Boże Ojcze Stwórco Niebieski, przez którego żyjemy, zmiłuj się nad nami.
Synu, Dziedzicu wszystkiego na Niebie i na ziemi, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, źródło miłości, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się z nami.

Maryjo z Guadalupe, módl się za nami.
Święta Maryjo, Matko Ameryki,
Święta Maryjo, Gwiazdo Nowej Ewangelizacji,
Święta Maryjo, Dziewico Najczystsza,
Święta Maryjo, Matko Boga prawdziwego,
Święta Maryjo, Matko godna czci wszelakiej,
Święta Maryjo, Matko miłosierna,
Święta Maryjo, Matko tych, którzy Cię kochają i mają zaufanie do Ciebie,
Święta Maryjo, Matko tych, którzy wołają do Ciebie i szukają u Ciebie pomocy,
Święta Maryjo, Matko, która leczysz wszystkie nasze bóle, nieszczęścia i smutki,
Święta Maryjo, Matko, lekarstwo na nasze cierpienia,
Święta Maryjo, Matko podtrzymująca nas swoim spojrzeniem pełnym współczucia i miłosierdzia,
Święta Maryjo, Matko ukazująca nam Swoją pomoc, miłość i współczucie,
Święta Maryjo, Matko, opiekunko prostych i pokornych,
Święta Maryjo, Matko, pełna łaski dla tych, którzy Jej wiernie służą,
Święta Maryjo, Matko zapewniająca ochronę wszystkim, którzy się do Ciebie udają,
Święta Maryjo, Matko biorąca nas w swoje objęcia,
Święta Maryjo, źródło naszej radości,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

K: Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko,
W: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się: Wszechmogący, wieczny Boże, któryś swoje Miłosierdzie powierzył Matce Bożej z Guadalupe, za wstawiennictwem Matki Twojego Syna, Matki Miłości Miłosiernej rozpal nasze serca, abyśmy byli wiernymi głosicielami i narzędziami tego Miłosierdzia Bożego dla świata. Prosimy o to przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który żyje i króluje z Tobą i Duchem Świętym, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Pomnij, o Najłaskawsza Dziewico z Guadalupe, że ukazując się cudownie na górze Tepeyac, przyrzekłaś ukazać Swoje współczucie i litość dla tych, którzy Cię kochają i Tobie ufają, którzy szukają Twojej pomocy i zwracają się do Ciebie w swoich potrzebach i cierpieniach. Obiecałaś przychylić się do naszych próśb, otrzeć nasze łzy i dać nam pociechę i wyzwolenie. Nigdy nie słyszano, aby ktokolwiek uciekając się pod Twoją obronę, błagał Twojej pomocy, szukał Twego wstawiennictwa, dla innych, czy też dla siebie, był przez Ciebie opuszczony. Tą nadzieją ożywieni, uciekamy się do Ciebie, Maryi, Dziewiczej Matki prawdziwego Boga. Wyrażając żal za nasze grzechy, padamy przed Twoją świętą obecnością, pewni, że Ty okażesz nam Swoje miłosierne obietnice. Jesteśmy pełni nadziei, że pod Twoimi skrzydłami i Twoją opieką nic nie może nas złamać i przerazić, że nie musimy się lękać chorób, nieszczęść czy jakichkolwiek cierpień. Tyś, nasze zdrowie i życie, Ty, która jesteś naszą Matką, pragniesz być z nami za pośrednictwem Twego cudownego obrazu. Oddając się Twojej Macierzyńskiej opiece i mając Ciebie za naszą ucieczkę w chwilach próby, nie potrzebujemy niczego więcej. Święta Matko Boża, nie gardź naszymi prośbami, ale w Swoim miłosierdziu wysłuchaj nasze prośby. Amen.

Nowenna do Matki Bożej z Guadalupe

DZIEŃ PIERWSZY
Najdroższa Maryjo z Guadalupe, pełna łaski Matko świętości, naucz mnie Swojej czułości i wytrwałości. Wysłuchaj mojej pokornej modlitwy, ofiarowanej ze szczerą pewnością, by wyprosić tę łaskę...